"Doch voor hen, wier harten standvastig kloppen en niet wijken voor den afgrond der onbekende diepten, lonken de beloften, flonkerende aan den neveligen einder, omsluierd door verlokkende en onheilspellende raadsels. De waarheden, aldaar ontsluierd, tarten het menschelijk begrip, zijnde van een aard zoo vreemd en ontzagwekkend, dat zij tevens verwondering als misselijkmakenden schrik in de ziel zaaien. En zoo schrijden dezen voort — dapperen, bezield met stoutmoedigheid én behoedzaamheid — en griffen hun lot in het koude, onverschillige licht der sterren, voor immer geborgen in het eeuwig lied der verschrikking en verkenning, waar stervelingen slechts fluisterend van durven spreken."
