Haast vergeten te melden, bij de recente gebeurtenissen bij het Danvers State Hospital hadden we het dagboek van dokter Berger nog weten te bemachtigen. Het is een redelijk onooglijk boekje, waarvan de lederen kaft is besmeurd met bloedspetters. Ik durf eerlijk gezegd geen uitspraak te doen of deze er al eerder op zaten of dat ze vers zijn. De man had het boek tenslotte vast op het moment dat mijn collega Benjamin Cromwell een kogel door dokter Berger’s achterhoofd jaagde. Afijn, tijdens de overtocht naar Southampton had ik eindelijk de tijd gehad om het geheel goed door te lezen.
Wat we eigenlijk al wisten werd bevestigd. Het verwijderen van de steen (het zegel met de Elder Sign) had ervoor gezorgd dat de invloed van de Lloigor (zo heette dat wezen blijkbaar) toe was genomen en de geest van de dokter had gecorrumpeerd. Hoe meer tijd er was verstreken, hoe bevreemdender en onsamenhangender de tekst werd. Op zeker moment begon hij ook tekeningen te maken van vreemde wezens, gewelddadige rituelen en martelingen. En naast het Engels stonden er vanaf een zeker moment ook regelmatig stukken tekst in mij onbekende talen (of slechts onleesbare krabbels).
Ik was daarom verbaasd dat tussen al het gebrabbel de heldere beschrijving van een magische spreuk te ontwaren viel. Een spreuk om angst in de geest van een ander aan te wakkeren. Dat kan van pas komen. Een nieuw wapen in het arsenaal.
Ik blijf het onbevredigend vinden dat we weinig hebben kunnen doen aan de corruptie bij het Danvers State Hospital. We hebben weliswaar de activiteiten en invloed van de Lloigor vertraagd, maar de invloed van het wezen op de omgeving is onverminderd. Het is slechts een kwestie van tijd dat de cyclus daar opnieuw begint.
