Het drong zojuist tot mij door dat ik in de vorige aantekening in mijn dagboek al ten tweede male speculeerde over het bestaan van en de aanwezigheid van een vampier in Venetië. De gebeurtenissen bij de klokkentoren deden Klaus en mij denken aan de beschrijving en de krachten van dergelijke wezens. En eerder ook de gepleegde moorden waar bovennatuurlijke kracht en het mogelijk drinken van bloed aan de orde kan zijn geweest, alsmede de waarneming en het signalement van de gestalte in de gondel ’s nachts. Ook die aanwijzingen zouden kunnen wijzen in de richting van een vampier en diens vermeende krachten.

En zojuist droomden zowel Klaus als ikzelf dat dit wezen mogelijk bij ons aan boord de trein is en bovenmatige interesse in ons of onze missie vertoont. En dat zette mij verder aan het denken. Worden wij misschien al langer door dit wezen achtervolgd? En indien dat het geval zou zijn, zouden we de identiteit ervan kunnen weten? Opeens gingen mijn gedachten terug naar de gebeurtenissen in Parijs en omgeving.

• Het dochtertje van de dokter in Poissy schrok zich bijkans dood door de verschijning van een ‘monster’ bij haar slaapkamerraam op de eerste etage, waarvan naderhand ieder spoor ontbrak in de vers gevallen sneeuw.
• Eveneens in Poissy…de ijskoude mistwolk op de plek waar wij de linkerarm van de Sedefkar Simulacrum vonden in die gruwelijke kelder onder het huis.
• De beschrijvingen in het Charenton sanatorium van een vele decennia lang vergeten ‘dode man’ in de catacomben van het gesticht die op bovennatuurlijke wijze nog in leven bleek te zijn, geen eten tot zich nam, en niet veel later spoorloos verdween na de tragische dood van zijn dokter.

Ondanks dat ik de gestalte bovenin de toren niet direct herkende, gaan mijn gedachten terug naar dat sinistere portret in die duistere hoek in het Louvre, waarvan ik destijds al speculeerde over de identiteit van de geportretteerde.

Fenalik?